fbpx
Βίλια Χατζοπούλου

Βίλια Χατζοπούλου

Το μυθιστόρημά μου ξεκίνησε ως βίωμα. Πολύ νεότερη, περνούσα τα καλοκαίρια μου έξω, σε παραλίες ερημικές. Με τον σύντροφό μου αναζητούσαμε ένα συγκεκριμένο είδος παραλίας, καθώς επιθυμούσαμε να είμαστε μόνοι εκεί. Έπρεπε να μένουμε μακριά από οικισμούς και τουριστικά καταλύματα. Να αναζητάμε παραλίες άγνωστες και δυσπρόσιτες σε κολυμβητές. Να χωνόμαστε σε μονοπάτια αχαρτογράφητα, όπου δεν θα συναντούσαμε άλλους. Αφαιρούσαμε εκείνους τους καλοκαιρινούς μήνες κάθε είδους άνεση. Μαθαίναμε να μετατρέπουμε την ερημιά σε εύνοια και ας μοιάζαμε σαν αγρίμια, μετά από τόσο αλάτι και ήλιο. Ο τόπος μάς πρόσφερε την αγριάδα του σαν το σπουδαιότερο μάθημα εκείνης της εποχής. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Πολύ συχνά, υπήρχαν αντιρρήσεις από κατοίκους, ξενοδόχους ή τουρίστες για τη ζωή μας στην παραλία. Άγνωστοι άνθρωποι αντιδρούσαν στη δική μας ανάγκη. Κάνοντάς μας γνωστό πως θα χάναμε το προνόμιο μιας τέτοιας ζωής. Η απώλεια μιας παραλίας, το χτίσιμο ενός σπιτιού σε απάτητο τοπίο, όπου είχαμε κατοικήσει, με είχαν απασχολήσει πολλές φορές. Ήταν αβάσταχτη η λύπη.

Ήταν η αρχή της ιστορίας που έγραψα αρκετά χρόνια αργότερα.

Ένα νεαρό ζευγάρι έχει ανακαλύψει τον ιδιωτικό του παράδεισο σε μία ερημική παραλία στο πιο απάτητο σημείο νησιού, στις Κυκλάδες. Εκεί όπου διάλεξαν να περνούν τα καλοκαίρια τους, δίνουν σκληρές μάχες ώστε να αντέχουν να ζουν έξω, χωρίς καμία από τις συνηθισμένες προστασίες. Όσο μένουν στην παραλία, συνηθίζουν να αδειάζουν από τα ανυπόφορα της ζωής τους. Επίσης, φροντίζουν να γεμίζουν με τις εικόνες ενός ορίζοντα που περιέχει βράχους, βότσαλα, θάλασσα, αέρα. Μέσα σ’ όλα αυτά δεν αναγνωρίζουν τίποτα περιττό. Όλα έχουν τη θέση τους. Σε όλα αναγνωρίζουν ένα νόημα. Παρατηρούν πως έξω δεν υπάρχει ποτέ σιωπή, πουθενά ακινησία. Ο άνεμος και το νερό κινούνται συνεχώς. Αλλάζουν τον κόσμο τους και μαλακώνουν τις αγωνίες τους.

Ώσπου, ο τόπος ραγίζει. Η παραλία αλλάζει και από ιδανική, γίνεται εχθρική.

Μετά από τόσα καλοκαίρια που πορεύονται σ’ αυτόν τον ιδιότυπο μοναχισμό, ο οποίος φτάνει να γίνεται και μανιφέστο συχνά, όταν ξεκινά η ιστορία αντικρίζουν το αδιανόητο. Στο σημείο όπου αρχίζει το μονοπάτι προς την παραλία, βρίσκεται ένα σπίτι που μόλις χτίσθηκε.

Το πρώτο σοκ γίνεται οργή. Η οργή όμως δεν έχει αληθινή απεύθυνση. Σε ποιον να ξεσπάσουν; Ξέρουν ότι δεν μπορούν να γκρεμίσουν το σπίτι ούτε να ζητήσουν από τους ιδιοκτήτες του να φύγουν. Ο τόπος άλλαξε για πάντα. Τίποτα καινούργιο! Υπάρχει ακόμα ένα σπίτι πάνω από μια παραλία των Κυκλάδων. Με τη διαφορά ότι αυτή την παραλία την ξεχώριζαν ως δική τους. Τώρα πια, ο μόνιμος φόβος τους ότι το απάτητο μέρος τους θα πατηθεί, έγινε το πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Έξω δεν υπάρχει ποτέ σιωπή, πουθενά ακινησία. Ο άνεμος και το νερό κινούνται συνεχώς.

Όμως, δεν φεύγουν, ενώ αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν να κάνουν. Παραμένουν και ξεκινάει η μεγάλη αναμέτρηση. Η περιπέτεια των ανθρώπινων σχέσεων, των ανθρώπινων συνεννοήσεων, των ανθρώπινων διλημμάτων. Και όταν προκύπτουν συγκρούσεις, αυτές αποκαλύπτουν τις ιστορίες των τεσσάρων ηρώων. Του άντρα και της γυναίκας που μένουν έξω στην παραλία. Του άλλου άντρα και της άλλης γυναίκας που μένουν στο καινούργιο σπίτι.

Όσο η σχέση των δύο ζευγαριών εξελίσσεται, μαθαίνουμε ότι δεν είναι τυχαίο που το σπίτι χτίσθηκε στο πιο ερημικό σημείο του νησιού. Γίνεται φανερό πως και οι ιδιοκτήτες του σπιτιού έχουν ανάγκη της απομόνωσης που τους προσφέρει το μέρος. Προτιμούν, μένοντας εκεί, να αφαιρέσουν την προσοχή των ανθρώπων από πάνω τους. Για να σηκώσουν τα ασήκωτα βάρη τους.

Οι ιστορίες όλων τοποθετούνται σ’ αυτή την ισχυρή γεωγραφία, στην ακραία ομορφιά μιας τυπικής παραλίας των Κυκλάδων. Αυτές οι ιστορίες θα τους δώσουν κοινά χαρακτηριστικά, κοινούς πόθους και θα τους κρατήσουν στενά δεμένους μεταξύ τους. Διότι, αυτός ο τόπος θα τους κάνει όλους να επιτείνουν τα όριά τους, να τεντώσουν τις συνθήκες, να φτάσουν σε ακραίες αντιδράσεις. Ώσπου, στο τέλος, τους περιμένει μια σπουδαία ανακάλυψη. Η αφαίρεση από τις ανέσεις των χαλαρών διακοπών φαίνεται να δίνει απάντηση στις επίμονες ερωτήσεις. Ποιος είμαι εγώ; Ποιος είσαι εσύ;

 

Κυκλάδες
Βίλια Χατζοπούλου
Κάπα Εκδοτική
400 σελ.
ISBN 978-960-628-217-1
Τιμή €19,08
001 patakis eshop

 

Γιώργος Δουατζής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Γιάννης Σ. Παπαδάτος

Παρόλο που γράφω ποίηση για ενήλικες, μόλις τα τελευταία 3-4 χρόνια επιχείρησα να γράψω ποιήματα για παιδιά. Πάντα πίστευα πως το να γράψεις ιδιαίτερα ποίηση για παιδιά είναι εξαιρετικά δύσκολο....

ΣΕ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
Αντώνης Ε. Χαριστός

Τρούμπα· ένα όνομα στο οποίο περικλείονται κοινωνιολογικοί όροι, εμπειρίες, ο ρόλος του νόμου, οι ταξικές διαφοροποιήσεις, η επιφάνεια των πραγμάτων, αλλά και η ουσία των ανθρωπίνων σχέσεων, από την...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.