Σε αμφιλεγόμενη μόδα εξελίσσονται οι διάφορες ψηφιακές εφαρμογές που προσφέρουν περιλήψεις βιβλίων, δίνοντας τη δυνατότητα στους χρήστες τους να «διαβάσουν» ένα πολυσέλιδο έργο μέσα σε 15 ή 30 λεπτά. Πρόκειται για γνωστές εφαρμογές όπως οι Blinkist, Headway και Bookey, οι οποίες ολοένα κερδίζουν έδαφος στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού, όμως προκαλούν ανησυχία στους συγγραφείς.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Έιμι Λίπτροτ (Amy Liptrot), που πρόσφατα είδε το επιτυχημένο μυθιστόρημά της TheOutrun να είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα Bookey σε μορφή περίληψης και μάλιστα να διαφημίζεται με μία φράση που ήταν δήθεν από το κείμενό της. «Αυτές οι εφαρμογές είναι εξαιρετικά αντιλογοτεχνικές. Είναι για ανθρώπους που θέλουν να απορροφήσουν τις κεντρικές ιδέες χωρίς να διαβάσουν το βιβλίο. Δε με πειράζει μία βαρετή, άψυχη περίληψη, αλλά με ενοχλεί να παρουσιάζεται ένα δήθεν απόσπασμα», δήλωσε η συγγραφέας στην εφημερίδα Guardian.

Παρόμοια άποψη έχει και η συγγραφέας Σούζι Αλέγκρε (Susie Alegre), που επισημαίνει: «Οι εφαρμογές που κάνουν περιλήψεις βιβλίων ώστε να μπορείς να “σκεφτείς καλύτερα” μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα: αν δε χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να συλλογιζόμαστε σε βάθος, μπορεί να χάσουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε κριτικά».

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι λιγότερο απαισιόδοξοι, που βλέπουν σε αυτές τις εφαρμογές μία ευκαιρία να ενδιαφερθούν για τα βιβλία περισσότεροι άνθρωποι. Μεταξύ αυτών είναι ο Τόμπι Μάντι (Toby Mundy), εκτελεστικός διευθυντής του βραβείου Baillie Gifford: «Όταν κάποιος θέλει να μάθει για ένα θέμα, μπορεί να ξεκινήσει με τη Wikipedia ή με κάποια εφαρμογή, ενώ τα βιβλία έχουν να κάνουν κατά βάση με τη φωνή. Αν θέλει κανείς να μάθει –και εννοώ πραγματικά να μάθει– για τη Ρωσική Επανάσταση, τότε θα στραφεί στο αριστούργημα του Ορλάντο Φάιτζις (Orlando Figes) A People’s Tragedy, αντί για ένα βαρετό εγχειρίδιο, επειδή συνδυάζει τον έγκυρο ακαδημαϊσμό με μία τρομερή λογοτεχνική αφήγηση».

Twitter