Ελένη Τασοπούλου: «Αυτό που κρύβεται στα δέντρα»

Η Ελένη Τασοπούλου γεννήθηκε και ζει στο Αγρίνιο κι έχει σπουδάσει Νομικά. Στην εφηβική λογοτεχνία δίνει το παρών με τρία βιβλία που έχει κυκλοφορήσει από το 2019 έως σήμερα. Ήδη έχει αναγνωριστεί, καθώς τα έργα της έχουν τύχει διαφόρων βραβεύσεων και διακρίσεων, αλλά επίσης έχει κάνει εμφανή και τον συγγραφικό προβληματισμό της – πιο συγκεκριμένα, στον χώρο μέσα στον οποίο αφήνει τους ήρωές της να κινούνται. Δεν είναι άλλος από το σχολικό περιβάλλον, κυρίως των διαφόρων βαθμίδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κι ακόμα δείχνει την προτίμησή της προς χαρακτήρες που κινούνται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής μιας τάξης και συχνά γίνονται στόχος διαφόρων επιθέσεων εκ μέρους των συμμαθητών τους.

Το ίδιο σε γενικές γραμμές είναι το θέμα του τελευταίου της αυτού μυθιστορήματος. Η Τασοπούλου δείχνει να γνωρίζει καλά τις συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία, όπως επίσης πρέπει και να διαθέτει την ικανότητα να περιγράφει με απλότητα και ευθυβολία τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις μιας εφηβικής προσωπικότητας, και κυρίως ενός κοριτσιού. Επίσης, νομίζω πως προτιμά να χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, καθώς θεωρεί πως με την αμεσότητά της μπορεί από τη μια να πλησιάσει πιο καίρια τον νεαρό αναγνώστη και από την άλλη να βοηθήσει τη γραφή να αποτυπώσει τον ψυχισμό της ηρωίδας της.

Κεντρικό πρόσωπο η δεκαπεντάχρονη Εύα και δίπλα της δυο συμμαθήτριές της. Και οι τρεις από τα παιδιά που δεν είναι αγαπητά μέσα στον σχολικό κόσμο, ενώ παράλληλα η καθεμιά τους έχει και το βάρος ενός οικογενειακού προβλήματος. Αν και εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, δένονται με μια δυνατή φιλία και μαζί αντιμετωπίζουν τη συχνά κοροϊδευτική στάση των άλλων παιδιών του σχολείου. Μα κάποια στιγμή η Εύα –ίσως η περισσότερο ασταθής συναισθηματικά– θα κάνει κάτι που θα φανεί ως προδοσία της φιλίας τους.

Μυθιστόρημα που σε κερδίζει με την απλότητα, την ειλικρίνειά του και κυρίως με τους ζωντανούς χαρακτήρες του.

Από το σημείο αυτό και πέρα, η αφήγηση χάνει τη διάθεσή της να περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις φιλικές συζητήσεις των τριών κοριτσιών και αποκτά έναν άλλο ρυθμό, περισσότερο έντονο, με στοιχεία δράσης και αγωνίας. Αλλά στο τέλος η αρχική συνθήκη δύναμης της φιλίας επιστρέφει και αποδεικνύει πως μπορεί και για χρόνια να διατηρηθεί.

Μυθιστόρημα που σε κερδίζει με την απλότητα, την ειλικρίνειά του και κυρίως με τους ζωντανούς χαρακτήρες του. Δεν στοχεύει σε βαθύ προβληματισμό, κυκλοφορεί μέσα στον ιδιόμορφα αντιφατικό όσο και παράτολμο κόσμο των εφήβων και άλλοτε με το φορτισμένο συναίσθημα, άλλοτε με το διακριτικό χιούμορ καταφέρνει να ενώσει τη λογοτεχνία που μπορεί να κερδίσει ένα πλατύ κοινό μαζί με την άλλη, εκείνη που απαιτεί να αφεθείς στην πολυσήμαντη περιγραφή της φύσης:

Τα δέντρα όμως υψώνονται περήφανα στον καθαρό ανοιξιάτικο ουρανό, κι από πάνω τους ο ήλιος αντανακλά σε κάθε μικρό φύλλο και κλαράκι κι αστραποβολά στο στρώμα από πευκοβελόνες όπου είμαι πεσμένη. Γέρνω πίσω για να πάρω μια ανάσα και το λαμπερό χρυσαφένιο φως του ξεχύνεται κάτω από τα κλειστά μου βλέφαρα. Σιγά σιγά ο γρήγορος χτύπος της καρδιάς μου καταλαγιάζει και γίνεται ήρεμος, αχνός σαν το νανουριστικό ψιθύρισμα του αέρα στις κορφές από τα κυπαρίσσια.

e tasopoulou23 Εν τέλει, το έργο Αυτό που κρύβεται στα δέντρα είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα ενηλικίωσης και μαθητείας, γραμμένο από μια γυναίκα που δείχνει όχι μόνο να ξέρει να παρατηρεί τους τρόπους έκφρασης μιας σημερινής νέας κοπέλας, αλλά και που παράλληλα έχει την πείρα να ανακαλεί τις δικές της εφηβικές εμπειρίες.